Po raz enty. Najlepszy western, jaki kiedykolwiek oglądałem.

Plusy: wartka i wciągająca akcja, doborowa obsada i to, co najważniejsze (jak twierdził Jose Ortega y Gasset), czyli charakterystyczne i interesujące postacie. Zdaniem hiszpańskiego eseisty to, co przykuwa uwagę przy czytaniu powieści, to nie przygody, jakie przytrafiają się bohaterom, ale sami bohaterowie. Im lepiej "zbudowani", im zręczniej "nakreśleni", tym mocniej przyciągają czytelnika. Ta reguła sprawdza się też w filmie.
Wymienię najbardziej zapadające w pamięci postacie: As (dokładający do swej osobliwej talii kart asa po każdym kolejnym zabitym człowieku), Herod (okrutny bandyta władający miasteczkiem), Kid (dzieciak Heroda, bardzo pewny siebie, z ciągłym uśmiechem na ustach, ulubieniec kobiet), sierżant Cantrell (płatny zabójca wynajęty przez mieszkańców miasteczka, aby zabił Heroda), Szrama (tłusty, obszczany, brudny, śmierdzący uciekinier z więzienia), Cort (dawniej kompan Heroda, obecnie człowiek nawrócony, który musi zmierzyć się z sobą samym), Łaciaty Koń (Indianin, którego żadna kula nie jest w stanie zabić) oraz Ellen (pragnąca zemsty zmysłowa jak zwykle Sharon Stone).

Minusy: sposób przedstawienia niektórych bohaterów (niepotrzebna mitologizacja oraz przedstawienia ich jako twardzieli gardzących śmiercią), spaprana końcówka (standard w amerykańskiej kinematografii).

Summa summarum: obraz na siódemkę za mocny, na ósemkę ciut za słaby. Kiedy mam takie wątpliwości, zawsze wybieram wyższą liczbę gwiazdek. Dlatego ocena pozostaje bez zmian.