Najsłynniejszy film francuskiego reżysera Claude’a Sautet „Okruchy życia” to pozornie zwykła życiowa historia, przekazana jednak widzom w nietypowy pod względem formalnym sposób. Bohater filmu, ponad 40-letni inżynier Pierre (Michel Piccoli) od pewnego czasu balansuje pomiędzy żoną (Lea Massari), a kochanką Hélène (Romy Schneider), nie potrafi też znaleźć wspólnego języka z dorastającym synem. Jest człowiekiem stojącym na życiowym rozdrożu, przed skrzyżowaniem dróg. Jednak jego historię poznajemy nie wprost, ale w serii retrospekcji związanych z wypadkiem samochodowym w którym zostaje poważnie ranny, a do którego dochodzi właśnie na takim symbolicznym skrzyżowaniu. Nowatorska i słynna swego czasu sekwencja kolizji drogowej, choć krótka, do dziś zachwyca precyzją (kręcono ją aż przez 40 dni). Także sceny ukazujące stan świadomości bohatera na pograniczu życia i śmierci stały się wzorem dla wielu późniejszych produkcji. Jednakże to, co w tym filmie najważniejsze, widzimy we wspomnieniach Pierre’a podczas rozmyślań w czasie jazdy oraz później po wypadku w serii przebłysków jego świadomości w stanie zbliżonym do nieprzytomności. Z takich właśnie niepozornych, a jednak mistrzowsko ukazanych „okruchów”, składa się film który do dziś uważany jest za jeden z najlepszych dramatów psychologicznych wszechczasów.